The Horrors - Strange House (2007)

Αυτό είναι το ντεμπούτο των βρετανών The Horrors (καμία σχέση με τους ομώνυμους αμερικάνους rockabilly) που μας καλοσορίζουν σε ένα εφιαλτικό garage rock ψυχεδελικό bad trip με έντονα στοιχεία από Cramps και Fuzztones. Μινιμαλιστικές punk rock φόρμες με σκοτεινά, θορυβώδη και βρόμικα riffs με τη συνοδεία spooky 1960's οργάνου! Το άλμπουμ ανοίγει με μια διαλυμένη διασκευή του 'Jack the Ripper' από Screaming Lord Sutch και ακολουθεί ένα από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου το 'Count in Fives' σε παραγωγή του Jim Sclavunos των Bad Seeds. Το σύντομο και αρρωστημένο 'Sheena is a Parasite' είναι κομματάρα με τον τραγουδιστή Faris Badwan να ουρλιάζει, το μπάσο να παράγει μια αγχώδη πυρετική βωή, τα κολασμένα τυμπανα να τσακίζουν κόκαλα, το όργανο να χτυπάει σαν ηλεκτροσόκ και την παραμορφωμένη κιθάρα να τρυπάει αλύπητα σαν σπασμένο γυαλί το φλοιό του εγκεφάλου... Τα 'She is the New Thing' και 'A Train Roars' επίσης ξεχωρίζουν. Γενικά είχα καιρό να ακούσω ένα τέτοιο τόσο φρέσκο και αριστουργηματικά διεστραμμένο δίσκο. Οι Horrors εκτός απροόπτου ήρθαν για να μείνουν και σίγουρα θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Κλείνω με ένα ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη που ταιριάζει στην ωμή, πρωτόγονη, κανίβαλιστική αισθητική του δίσκου:

Σκάγανε αυγά/κι έβγαιναν στον κόσμο/άρρωστα παιδιά/σα σπασμένα άστρα/μαύρα περιστέρια/διώχνανε τον ήλιο/με κακές πετσέτες/μ'άχαρες στριγγλιές/έβραζε η θάλασσα/καίγαν τα πουλιά της/ τα διωγμένα ψάρια/κλαίγαν στο βουνό/κι ένα λυσσασμένο/κόκκινο φεγγάρι/ούρλιαζε δεμένο/σα σφαγμένο βόδι. ('Η Κακή Εικόνα', Ο Περίπατος, 1960)

Holly Golightly and The Brokeoffs - You Can't Buy a Gun When You 'Re Crying (2007)

Η Holly Golightly έγινε ιδιαίτερα γνωστή με την συνεργασία της με τους White Stripes ('It's True That We Love One Another' από το Elephant) και τη διπλή συμμετοχή της στο soundtrack της ταινίας του Jim Jarmusch 'Broken Flowers' ('There Is an End' με τους Greenhornes και 'Tell Me Now So I Know'). Πρώην μέλος των θρυλικών garage θυληκών Headcotees υπό τις οδηγίες του Billy Childish (Headcoates, Mighty Ceasars, Buff Medways και τελευταία Musicians Of The British Empire) έχει να επιδείξει μια ιδιαίτερα πλούσια solo δισκογραφία μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια και αρκετές επισκέψεις στη χώρα μας. Μετά λοιπόν από 12 (!) κυκλοφορίες επανέρχεται ακάθεκτη φέτος με το 'You Can't Buy a Gun When You'Re Crying' σε συνεργασία με τον Lawyer Dave 'μεταμφιεσμένο' πίσω από το ψευδόνυμο Brokeoffs. Το αποτέλεσμα είναι ένα εξαιρετικό ακουστικό κυρίως album με έντονα στοιχεία country bluegrass delta blues και americana, αρκετά μακριά από το 'αμαρτωλό' garage rock παρελθόν της Holly. Με μεγάλο μέρος του δίσκου ηχογραφημένο στην κουζίνα της και με ρυθμική συνοδεία τα οικιακά της σκεύη (!) τα τραγούδια του δίσκου κατέχονται από ένα ευχάριστο αυθορμητισμό και γνήσια συναισθήματα προερχόμενα πότε από σκανταλιάρικη ανεμελιά και μέθη και πότε από σκοτεινές εσωτερικές αναζητήσεις και καταδικασμένους αδιέξοδoυς έρωτες. Τα Devil Do, Medicine Water, Can't Buy a Gun, και οι πολύ ενδιαφέρουσες διασκευές πρώτα στο κομμάτι του Skip James 'Crow Jane' και μετά στο 'I Let My Daddy Do That' της Hattie Hart είναι οι βασικές συνιστώσες που συνθέτουν μια πανέμορφα μελαγχολική country blues συλλογή από 14 μπαλάντες για την αμαρτία το ουίσκυ και τον έρωτα.

Harumi - Harumi (1968)

Επιτέλους το σπανιότατο διαμάντι της ψυχεδελικής ποπ κυκλοφορεί για πρώτη φορά σε CD! Πρόκειται για το πρώτο και τελευταίο δίσκο του μυστηριώδους Ιάπωνα Harumi σε παραγωγή του μεγάλου Tom Wilson γνωστού κυρίως από τις απίστευτες δουλειές του με Velvet Underground, Bob Dylan και Simon and Garfunkel. Ο δίσκος αυτός αποτελεί πραγματικό θησαυρό για τους λάτρεις του είδους. Το περιεχόμενο καλύπτει ένα αρκετά ευρύ μουσικό φάσμα αποτελούμενο από ιδιόμορφη trip pop, μελοδικές ραψωδίες με συνοδεία από παραδοσιακά ιαπωνικά μουσικά όργανα, επική acid folk, και funky ψυχεδελικό πειραματισμό με διάφορα κιθαριστικά εφφέ, τρομπέτες και κρουστά. Ξεχωρίζουν τα 'Talk About It', 'Hello', 'Sugar In Your Tea', 'What a Day For Me' και το 18λεπτο αριστουργηματικό 'Samurai Memories' το οποίο είναι μια πειραματική acid go-go disco μουσική επένδυση μιας συζήτησης μεταξύ μελών της οικογένειας του Ιάπωνα καλλιτέχνη! Ένα από τα λίγα μελανά σημεία του δίσκου είναι το διάρκειας 24 λεπτών (!) 'Twice Told Tales of The Pomegranate Forest' που περιέχει ασύνδετες φιλοσοφικές απαγγελίες από το Harumi και τον ίδιο τον Wilson με τη συνοδεία διαφόρων ambient ήχων και τελικά κουράζει με την διάρκεια του και την μινιμαλιστική του σύνθεση. Αλλά σε γενικές γραμμές η κυκλοφορία αυτή ξαναφέρνει στο φώς ένα χαμένο psychedelic pop και acid folk αριστούργημα που έκανε για αρκετές δεκαετίες τους συλλέκτες και τους φίλους του είδους να παραμιλούν.

The Brand New Heavies - We Won't Stop (2004)

Jazzy & Funky tunes with a touch of RnB straight from London. Για δύο δεκαετίες τώρα οι Brand New Heavies δείχνουν το δρόμο, και εμείς ακολουθούμε. Οδηγούμε και απόψε το cabrio μας στους δρόμους τις πόλης, αφήνοντας το δροσερό καλοκαιρινό breeze να δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες στις αισθήσεις μας, που είναι απαραίτητες για να απολαύσουμε 100% αυτό το album.

Supperclub presents The End (2006)

Η γνωστή σειρά των releases του διάσημου lounge bar του Άμστερνταμ φτάνει στο τέλος της. Η δέκατη και τελευταία αποτελείται από εμπνευσμένες εναλλαγές μεταξύ κλασικού European Lounge και ανατολίτικων στοιχείων. Soundtrack καλοκαιρινών στιγμών με ποτάκια, καλή παρέα και χαλαρή διάθεση.

Tracy Chapman - Collection (2001)

Υπέροχες ακουστικές folk rock μελωδίες και μία μοναδική φωνή που ερωτεύεσαι από το πρώτο της άκουσμα. Το "Collection", όπως δηλώνει, είναι ένα ανθολόγιο με μερικές από τις ομορφότερες στιγμές της κυρίας από το Ohio.

Mo’Horizons - Come Touch The Sun (1999)

Capoeira σε κάποια γειτονία του Cidade de Deus, ή martini (με την απαραίτητη πράσινη ελίτσα) σε μεσογειακό background? Γιατί όχι και τα δύο?! Brazilian lounge mood με το cuica να γελά χαρακτηριστικά, κατευθείαν από...Ανόβερο! Αν και όχι πρόσφατο, παραμένει ένα άψογο soundrack για τους πολυαναμενόμενους "θερμούς" μήνες.

Goldfrapp - Supernature (2005)

Το βρετανικό electro-pop duo, σε άλλο ένα album με sensual ήχους και glam διάθεση. Η αισθησιακή Alison Goldfrapp και ο "συνένοχος" Will Gregory, μας συνεπαίρνουν με τις πρωτοποριακές ενορχηστρώσεις τους που συνδυάζονται άψογα με το retro στοιχείο της "early-electro" εποχής.

Film - Angel B (2006)

Το δεύτερο album των Film αποτελεί άλλη μία πολύ ευχάριστη έκπληξη για την εγχώρια σκηνή. Ο πειραματικός indie pop-rock ήχος που στέλνουν στα αφτιά μας οι Δημήτρης, Κώστας και Μανώλης σε συνδυασμό με την εκρηκτική φωνή της Ελένης, είναι η ζωντανή απόδειξη ότι υπάρχει στη χώρα μας άρτια, απ'όλες τις απόψεις, pop μουσική που ξεφεύγει από τα ελληνικά πρότυπα.

Loose Fingers - Larry Heard (2005)

Το τελευταίο release album του Larry Heard. Φοβερή δουλειά. Στους γνώριμους ήχους που τόσα χρόνια μας έχει μάθει και στους οποίους αποτελεί αυθεντία. Θεμελιωτής του deep house για όσους δεν γνωρίζουν, ακρογωνιαίος λίθος της dance σκηνής του Chicago στα mid 80’s, ως Mr Fingers τότε, έχει το χάρισμα να σε μεταφέρει σε έναν κόσμο όπου η house μπλέκεται μαεστρικά με το urban lounge. To “Loose Fingers” είναι ένας δίσκος που έχει να πει πολλά. Καταπληκτικό είναι και το τελευταίο single Rosa Nova, με την Hanna Hais. Βρείτε το.

Freezone Vol.3 - DJ Morpheus (1996)

Ο Dj Morpheus αποτελεί σταθερή αξία για όσους ασχολούνται με το συγκεκριμένο είδος. Ευρύτερα γνωστός για τις συλλογές του "freezone", αποτέλεσε πρωτοπόρο της συγκεκριμένης σκηνής από τις αρχές κιόλας της δεκαετίας του 90. Εδώ επέλεξα το Vol. 3 που νομίζω ότι είναι η καλύτερη από τις εφτά (???, νομίζω) που έχει βγάλει. Και όταν λέω καλύτερη, εννοώ πως ακούγεται το ίδιο ωραία, τόσο στον μυημένο στη συγκεκριμένη σκηνή, όσο και σε κάποιον που προσπαθεί να δει τι γίνεται εδω. Χαλαρωτικές chill μελωδίες συνδυάζονται με πρώιμους deep house ήχους, αλλά και περάσματα από trip hop και παντού έντονη η επιρροή του drum 'n' base. Πολύ ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Εξαιρετικό album κατευθείαν από τα βάθη της πιο αδικημένης μουσικά (αλλά και γενικά) δεκαετίας. Όπου το βρείτε, πάρτε το χωρίς σκέψη.

La Suite 4, compiled by Alexandros Christopoulos (2006)

Για ακόμα μια φορά ο άνθρωπος μεγαλούργησε. Η ικανότητα που έχει ο Χριστόπουλος είναι μοναδική. Πράγματι είναι από τους καλύτερους compilers του κόσμου (δήλωση του John Digweed, αλλά και δική μου) και μάλιστα χωρίς να προσπαθήσει και ιδιαίτερα.
Στο La Suite 4 διαλέγει μουσικές εμπνευσμένες από τα πιο hip ξενοδοχεία στον κόσμο και δημιουργεί ένα cd, που θες να το ακούς και να το ξανακούς, πίνοντας αυστηρά τόνικ. Από Grace Jones μέχρι Miles Davis και από Serge Gainsbourg ως Ella Fitzgerald. Superb!!!! Το απόλυτο comfortably urban lifestyle (κάπου το διάβασα και μου άρεσε).

Moody Radio

Επειδή όπως γνωρίζετε, καλύτερα ίσως και από εμάς, η ποιοτική μουσική αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της κοσμοθεωρίας μας, προτείνω ένα νέο ιντερνετικό ραδιόφωνο που έχει όλες τις προϋποθέσεις για να μας κρατάει καλή παρέα. Με προσανατολισμούς soul, jazz και world music, το Moody Radio (www.moodyradio.gr), αποτελεί την καινούρια προσπάθεια γνωστών ραδιοφωνικών παραγωγών για ραδιόφωνο πλήρους αυτονομίας. Η παρέα γνωστή: Γεωργίου, Κοπανέλης, Μήνας κ.α. φιλοδοξούν να δημιουργήσουν κάτι καλό, που σίγουρα λείπει. Νομίζω ότι αξίζει να τους στηρίξουμε. Όπως γράφουν και οι ίδιοι, το μέλλον αυτού του εγχειρήματος εξαρτάται αποκλειστικά από την ανταπόκριση που θα έχει από τον κόσμο.

Mika - Life in Cartoon Motion (2007)

Καλημέρα Καλημέρα... 14 Φεβρουαρίου σήμερα και χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν. Εγώ για μια ακόμα χρονιά δεν γιορτάζω αλλά τι να κάνουμε ... πρέπει ορισμένοι να κάνουμε θυσίες για να μπορούμε να σας προσφέρουμε τις γνώσεις και τις εμπειρίες μας πάνω σε διάφορα θέματα, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση την μουσική.
Παίρνουμε 400γρ ποπ, προσθέτουμε λίγο funky ποπ, 200γρ φωνή Scissor Sisters, 800gr όμορφους στίχους που ίσως και να θυμίζουν (ίσως είπα) λίγο Beatles, 2 κουταλιές του γλυκού εύθυμα τραγούδια, 1 σταγόνα μεγάλου HIT (Relax, take it easy) και αμέσως έχετε ένα πανέμορφο album από την Γηραιά Αλβιώνα. Mika - Life in Cartoon motion λοιπόν το album που σας προτείνω σήμερα φίλες και φίλοι. Ο Mika, με φωνή αλα Scissor Sisters και όμοφα χαρούμενα ποπ τραγούδια κάνει το 1ο του δισκογραφικό βήμα και μας αρέσει πάρα πολύ. Για τις κρύες νύχτες του χειμώνα :P :)

In Search of Sunrise 5, Los Angeles - Dj Tiesto (2006)

Οκ, οκ, μη βαράτε. Ναι, έχετε δίκιο. Ο Tiesto είναι της μόδας, είνα trendy, από τότε που έπαιξε στην έναρξη των ολυμπιακών τον ακούνε και αυτοί που ακούνε και Βανδή, αλλά ρε παιδιά, ξεκολάτε λίγο από τις επιταγές της δήθεν εναλλακτικότητας που νομίζετε ότι πρέπει αυτάρεσκα να ακολουθείτε. Κοιτάχτε τον εαυτό σας. Σας αρέσει ή δεν σας αρέσει αυτό που ακούτε; Αφήστε τώρα το τι πρέπει να σας αρέσει και τι όχι. Ο Tiesto λοιπόν, για τους μη κολλημένους, έβγαλε ακόμα μια πολύ ωραία συλλογή. Στο κλασικό του μοτίβο (το In search of Sunrise 4, μου άρεσε λίγο περισσότερο βέβαια), με ατμοσφαιρικούς bit ρυθμούς, καταλαβαίνεις ότι είναι Tiesto από την πρώτη νότα. Αν σας άρεσαν οι προηγούμενες δουλειές του, τότε φροντίστε να την αποκτήσετε*.

* Υποσημείωση sound engineer: Κατεβάστε τo από το net. Εκτός αν είστε γραφικοί – μαλάκες, σαν τον γράφων, και θέλετε να σκάσετε 18 ευρώ για να βλέπετε το original cd και να γουστάρετε.

Μιχάλης Δ - Forbidden Poetry (2006)

Ο Μιχάλης Δ είναι δεδομένο ότι αποτελεί σπουδαίο asset για την ελληνική μουσική σκηνή. Και σίγουρα δεν περιμενάμε το τελευταίο του album για να καταλήξουμε σε αυτό το συμπέρασμα. Προσωπικά, μου ήταν ο πλέον συμπαθής από τους Στέρεο Νόβα. Το σκ λοιπόν, που έκανα μια γύρα για καινούρια cd, το είδα και το τσίμπισα. Όταν αγοράζω καινούριες δουλειές καταξιωμένων δημιουργών έχω πάντα ένα άγχος, ότι είναι πολύ δύσκολο να κάποιος που στο παρελθόν έχει δείξει σπουδαίο έργο να συνεχίζει στο ίδιο επίπεδο για χρόνια. Μετά τα δύο πρώτα τραγούδια, το άγχος που λέγαμε πήγε για τσάι. Η dance διάθεση έχει σχεδόν εξαφανιστεί, και οι απαλές μελωδίες έχουν τον πρώτο λόγο. Χωρίς στίχους, χωρίς ηχητικά ακροβατικά, ο Μιχάλης Δ δημιούργησε ένα πανέμορφο αστικό soundtrack, δίνοντας τη δυνατότητα στον ακροατή να αναζητήσει τις φαντασιακές του εικόνες. Είμαι σίγουρος πως θα το ακούσω πάρα πολλές φορές.

Sunset and Sunrise 6, compiled by Alexandros Christopoulos (2006)

Ο Χριστόπουλος δεν χρειάζεται σχόλια. Είναι χρόνια τώρα ένας από τους κορυφαίους παραγωγούς και dj της Ελλάδας και πάντα οι εκπομπές και οι συλλογές του αποτελούν ενδιαφέρουσες μουσικές προτάσεις. Το Sunset and Sunrise 6 νομίζω ότι είναι μία από τις ωραιότερες lounge - chill out συλλογές των τελευταίων χρόνων. Δυόμισι ώρες χαλαρωτικών μουσικών chill out, bossa, deep house. Το καλοκαίρι που μας πέρασε το λάτρεψα. Παρέα με ένα coctail, χαζεύοντας το Σαρωνικό και με ανθρώπους που γουστάρεις είναι μια από τις καλύτερες επιλογές. Συνεχίζω να το ακούω δίπλα στο τζάκι, με ένα ουίσκι και ένα καλό βιβλίο στο χέρι. Προτείνω επίσης ανεπιφύλακτα την εκπομπή του στον Best 92.6, καθημερινά 10-12 το βράδυ. Από τις λίγες αξιόλογες που υπάρχουν στο ελληνικό ραδιόφωνο.

Cicada - Cicada (2006)

Το Λονδρέζικο Electro σχήμα, συνδυάζει live όργανα με ηλεκτρονικούς ήχους και μας χαρίζει ένα απόλυτα sexy debut album. Ένας house δίσκος που σίγουρα θα προσηλυτίσει και τους μη-fans του είδους.

Mc Solaar - Prose Combat (1994)

Γαλλικό Hip-Hop αποκομμένο από την ακαλαίσθητη "gangsterική" Αμερικάνικη νόρμα. Ο Mc Sollar με smooth rapάρισμα και jazzy-funky ήχο δεν "πυροβολεί" αλλά "χαϊδεύει" τα αυτιά μας σε ένα από τα πρώτα του albums.

Lanterna - Elm Street (2006)

Ο Αμερικάνος κιθαρίστας Henry Frayne με το όνομα Lanterna, υπογράφει έναν instrumental, pop-rock δίσκο, γεμάτο από ambient μελωδίες. Ένα πανέμορφο album που κρατάει άψογη συντροφιά σε στιγμές διαλογισμού και χαλάρωσης!

Buena Vista Social Club - Rhythms del Mundo (2006)

Ήταν για μένα το hit των γιορτών. Είχα ακούσει κάποια κομματάκια στο ραδιόφωνο και την κατάλληλη στιγμή φρόντισα να το αποκτήσω. Πρόκειται για μια πολύ καλη δουλειά των Buena Vista που έχουν συλλέξει σε αυτό το cdάκι επανεκτελέσεις γνωστών μας κομματιών σε latin ρυθμούς, ή πιο απλά σε rhythms del mundo. Το opening song Clocks από τους Coldplay μας δείχνει το δρόμο προς την απόλυτη ακουστική απόλαυση και μας προδιαθέτει για τη συνέχεια. Το One Step too far της αγαπημένης μας Dido και το Fragilidad του Sting μας βάζουν σε ένα υπέροχο mood κατάλληλο για prive απολάυσεις στο lounge του σπιτιού σας ή ακόμα και στο αυτοκίνητο για μια χαλαρή βόλτα στη νυχτερινή Αθήνα. Ρυθμός chachacha και bolero μετατρέπουν το I still haven't found what I am looking for των U2 και το Killing me softly σε κάτι το μαγευτικό. Ανάμεσα στα συνολικά 16 tracks θα βρείτε και τα Dancing Shoes, She will be loved και Casablanca. Σίγουρα σε κάποια φάση θα πιάσετε τον εαυτό σας να κουνάει ρυθμικά τη μεσούλα, μην ντρέπεστε, αφεθείτε στο ρυθμό να σας παρασύρει...
Καλή σας ακρόαση και μην ξεχνάτε ότι τα λεφτάκια σας πάνε για τα θύματα του Τσουνάμι και του τυφώνα Κατρίνα.

One Dream Closer compiled by Dimitris Papaspyropoylos (2006)

Για άλλη μια φορά ο Παπασπυρόπουλος μας παρασέρνει σε ένα ταξίδι αισθήσεων και παραισθήσεων με πανέμορφα κομμάτια γνωστών αλλά και όχι και τόσων γνωστών καλλιτεχνών (τουλάχιστον κάποιοι είναι παντελώς άγνωστοι σε μένα). Η αδυναμίες του, γνωστές στους ακροατές του, κάνουν και σε αυτή την συλλογή την εμφάνισή τους... Bowie, Ferry, OMD, Yazoo, Talk Talk, Depeche Mode, Robert Plant, Air, Moby, Massive Attack. Μαζί με αυτούς, οι ήχοι των Unkle, Film, Raining Pleasure, Simple Minds, Lovage, Billie McKenzie, Radiohead, Alpha, Mazzy Star, Thea Gilmore, Chris & Carla, Common Sense, Al Stewart, Shooting Fish, Divine Comedy, Devastations καθώς και άλλων λιγότερο γνωστών καλλιτεχνών, θα σας χαρίσουν μια πολύ καλή ακουστική εμπειρία. Αράχτε στην πολυθρόνα σας, βάλτε ποτάκι, κλείστε την τηλεόραση, βάλτε το mp3 ή το CD να παίζει και let the journey begin...

Elliot Smith - Elliot Smith (1995)

Στα 34 του χρόνια είπαν ότι σκότωσε τον εαυτό του κάπου στο L.A. Το 2003 ο θλιμμένος πρίγκιπας φεύγει, αλλά μας αφήνει μία κληρονομιά από σπουδαίους δίσκους. Σκοτεινή μελαγχολία, λιτές μελωδίες, στο ομώνυμο εξαιρετικό album.

The Flaming Lips - Yoshimi Battles The Pink Robots (2002)

Οπλισμένοι με διαστημικές pop μελωδίες, οι flaming lips φεύγουν από τις ΗΠΑ προκειμένου να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τη Yoshimi για να απαλλάξουν επιτέλους την ανθρωπότητα από τα αιμοβόρα ροζ ρομπότ!

Jack Johnson - In Between Dreams (2005)

Το surf-boy από το Χαβάη με τη θαμπή φωνή και τη συνοδεία της "γλυκιάς" του κιθάρας (και όχι μόνο), συνθέτει ένα album με ερωτεύσιμες, χαλαρές cool μελωδίες. Θα το αγαπήσεις αμέσως!

The Delgados - Hate (2002)

Γλυκές και ζωντανές pop-rock μελωδίες με ορχηστρικό background, αποτελούν τον καμβά πάνω στον οποίο η Emma Pollock ξεδιπλώνει με τη φωνή της ένα όμορφο παραμύθι μίσους! Η σκηνή της Γλασκόβης μας χαρίζει άλλο ένα καλό album.

Esbjorn Svensson Trio - Tuesday Wonderland (2006)

Jazz του 21ου αιώνα. Ο Esbjorn, ο Dan και ο Magnus με το πιάνο, το μπάσο και τα drums αντίστοιχα δημιουργούν ατμόσφαιρα με "post - rock" και progressive ήχους. Εξαιρετικό album από το Σουηδέζικο Jazz trio.

Tom Waits - Alice (2002)

Μελαγχολία και παράνοια είναι οι λέξεις που θα προτιμήσω για να χαρακτηρίσω τον σαγηνευτικό αυτό δίσκο που μας έστειλε ο κύριος Waits από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τα υπόλοιπα είναι περιττά....απλά άκουσέ τον!

CSS - Cansei De Ser Sexy (2006)

Ανώριμο Pop, κραυγαλέα αισθητική, κοριτσίστικα φωνητικά. Κοινώς ένα πολύ καλό album από ένα παρεάκι από τη Βραζιλία, που κρατάει ακόμα ζωντανό τον pure νευρικό pop ήχο.

Architecture In Helsinki - Fingers Crossed (2004)

Pop μελωδίες με μινιμαλιστικά, λυρικά, αλλά και rock στοιχεία, συνθέτουν ένα album που έρχεται από Αυστραλία και κρατάει πολύ ευχάριστη συντροφιά, σε μελαγχολικές και όχι στιγμές.

Flunk - For Sleepyheads Only (2002)

Alternative Electrolounge ήχοι, μία αισθησιακή γυναικεία φωνή από το Oslo και ένα γοητευτικό tribute στους New Order, είναι ικανά στοιχεία για να μη μας αφήσει αδιάφορους το album που μας στέλνει το σχήμα από τη Νορβηγία.