Μιχάλης Δ - Forbidden Poetry (2006)

Ο Μιχάλης Δ είναι δεδομένο ότι αποτελεί σπουδαίο asset για την ελληνική μουσική σκηνή. Και σίγουρα δεν περιμενάμε το τελευταίο του album για να καταλήξουμε σε αυτό το συμπέρασμα. Προσωπικά, μου ήταν ο πλέον συμπαθής από τους Στέρεο Νόβα. Το σκ λοιπόν, που έκανα μια γύρα για καινούρια cd, το είδα και το τσίμπισα. Όταν αγοράζω καινούριες δουλειές καταξιωμένων δημιουργών έχω πάντα ένα άγχος, ότι είναι πολύ δύσκολο να κάποιος που στο παρελθόν έχει δείξει σπουδαίο έργο να συνεχίζει στο ίδιο επίπεδο για χρόνια. Μετά τα δύο πρώτα τραγούδια, το άγχος που λέγαμε πήγε για τσάι. Η dance διάθεση έχει σχεδόν εξαφανιστεί, και οι απαλές μελωδίες έχουν τον πρώτο λόγο. Χωρίς στίχους, χωρίς ηχητικά ακροβατικά, ο Μιχάλης Δ δημιούργησε ένα πανέμορφο αστικό soundtrack, δίνοντας τη δυνατότητα στον ακροατή να αναζητήσει τις φαντασιακές του εικόνες. Είμαι σίγουρος πως θα το ακούσω πάρα πολλές φορές.

Sunset and Sunrise 6, compiled by Alexandros Christopoulos (2006)

Ο Χριστόπουλος δεν χρειάζεται σχόλια. Είναι χρόνια τώρα ένας από τους κορυφαίους παραγωγούς και dj της Ελλάδας και πάντα οι εκπομπές και οι συλλογές του αποτελούν ενδιαφέρουσες μουσικές προτάσεις. Το Sunset and Sunrise 6 νομίζω ότι είναι μία από τις ωραιότερες lounge - chill out συλλογές των τελευταίων χρόνων. Δυόμισι ώρες χαλαρωτικών μουσικών chill out, bossa, deep house. Το καλοκαίρι που μας πέρασε το λάτρεψα. Παρέα με ένα coctail, χαζεύοντας το Σαρωνικό και με ανθρώπους που γουστάρεις είναι μια από τις καλύτερες επιλογές. Συνεχίζω να το ακούω δίπλα στο τζάκι, με ένα ουίσκι και ένα καλό βιβλίο στο χέρι. Προτείνω επίσης ανεπιφύλακτα την εκπομπή του στον Best 92.6, καθημερινά 10-12 το βράδυ. Από τις λίγες αξιόλογες που υπάρχουν στο ελληνικό ραδιόφωνο.

Cicada - Cicada (2006)

Το Λονδρέζικο Electro σχήμα, συνδυάζει live όργανα με ηλεκτρονικούς ήχους και μας χαρίζει ένα απόλυτα sexy debut album. Ένας house δίσκος που σίγουρα θα προσηλυτίσει και τους μη-fans του είδους.

Mc Solaar - Prose Combat (1994)

Γαλλικό Hip-Hop αποκομμένο από την ακαλαίσθητη "gangsterική" Αμερικάνικη νόρμα. Ο Mc Sollar με smooth rapάρισμα και jazzy-funky ήχο δεν "πυροβολεί" αλλά "χαϊδεύει" τα αυτιά μας σε ένα από τα πρώτα του albums.

Lanterna - Elm Street (2006)

Ο Αμερικάνος κιθαρίστας Henry Frayne με το όνομα Lanterna, υπογράφει έναν instrumental, pop-rock δίσκο, γεμάτο από ambient μελωδίες. Ένα πανέμορφο album που κρατάει άψογη συντροφιά σε στιγμές διαλογισμού και χαλάρωσης!

Buena Vista Social Club - Rhythms del Mundo (2006)

Ήταν για μένα το hit των γιορτών. Είχα ακούσει κάποια κομματάκια στο ραδιόφωνο και την κατάλληλη στιγμή φρόντισα να το αποκτήσω. Πρόκειται για μια πολύ καλη δουλειά των Buena Vista που έχουν συλλέξει σε αυτό το cdάκι επανεκτελέσεις γνωστών μας κομματιών σε latin ρυθμούς, ή πιο απλά σε rhythms del mundo. Το opening song Clocks από τους Coldplay μας δείχνει το δρόμο προς την απόλυτη ακουστική απόλαυση και μας προδιαθέτει για τη συνέχεια. Το One Step too far της αγαπημένης μας Dido και το Fragilidad του Sting μας βάζουν σε ένα υπέροχο mood κατάλληλο για prive απολάυσεις στο lounge του σπιτιού σας ή ακόμα και στο αυτοκίνητο για μια χαλαρή βόλτα στη νυχτερινή Αθήνα. Ρυθμός chachacha και bolero μετατρέπουν το I still haven't found what I am looking for των U2 και το Killing me softly σε κάτι το μαγευτικό. Ανάμεσα στα συνολικά 16 tracks θα βρείτε και τα Dancing Shoes, She will be loved και Casablanca. Σίγουρα σε κάποια φάση θα πιάσετε τον εαυτό σας να κουνάει ρυθμικά τη μεσούλα, μην ντρέπεστε, αφεθείτε στο ρυθμό να σας παρασύρει...
Καλή σας ακρόαση και μην ξεχνάτε ότι τα λεφτάκια σας πάνε για τα θύματα του Τσουνάμι και του τυφώνα Κατρίνα.

One Dream Closer compiled by Dimitris Papaspyropoylos (2006)

Για άλλη μια φορά ο Παπασπυρόπουλος μας παρασέρνει σε ένα ταξίδι αισθήσεων και παραισθήσεων με πανέμορφα κομμάτια γνωστών αλλά και όχι και τόσων γνωστών καλλιτεχνών (τουλάχιστον κάποιοι είναι παντελώς άγνωστοι σε μένα). Η αδυναμίες του, γνωστές στους ακροατές του, κάνουν και σε αυτή την συλλογή την εμφάνισή τους... Bowie, Ferry, OMD, Yazoo, Talk Talk, Depeche Mode, Robert Plant, Air, Moby, Massive Attack. Μαζί με αυτούς, οι ήχοι των Unkle, Film, Raining Pleasure, Simple Minds, Lovage, Billie McKenzie, Radiohead, Alpha, Mazzy Star, Thea Gilmore, Chris & Carla, Common Sense, Al Stewart, Shooting Fish, Divine Comedy, Devastations καθώς και άλλων λιγότερο γνωστών καλλιτεχνών, θα σας χαρίσουν μια πολύ καλή ακουστική εμπειρία. Αράχτε στην πολυθρόνα σας, βάλτε ποτάκι, κλείστε την τηλεόραση, βάλτε το mp3 ή το CD να παίζει και let the journey begin...

Elliot Smith - Elliot Smith (1995)

Στα 34 του χρόνια είπαν ότι σκότωσε τον εαυτό του κάπου στο L.A. Το 2003 ο θλιμμένος πρίγκιπας φεύγει, αλλά μας αφήνει μία κληρονομιά από σπουδαίους δίσκους. Σκοτεινή μελαγχολία, λιτές μελωδίες, στο ομώνυμο εξαιρετικό album.

The Flaming Lips - Yoshimi Battles The Pink Robots (2002)

Οπλισμένοι με διαστημικές pop μελωδίες, οι flaming lips φεύγουν από τις ΗΠΑ προκειμένου να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τη Yoshimi για να απαλλάξουν επιτέλους την ανθρωπότητα από τα αιμοβόρα ροζ ρομπότ!

Jack Johnson - In Between Dreams (2005)

Το surf-boy από το Χαβάη με τη θαμπή φωνή και τη συνοδεία της "γλυκιάς" του κιθάρας (και όχι μόνο), συνθέτει ένα album με ερωτεύσιμες, χαλαρές cool μελωδίες. Θα το αγαπήσεις αμέσως!

The Delgados - Hate (2002)

Γλυκές και ζωντανές pop-rock μελωδίες με ορχηστρικό background, αποτελούν τον καμβά πάνω στον οποίο η Emma Pollock ξεδιπλώνει με τη φωνή της ένα όμορφο παραμύθι μίσους! Η σκηνή της Γλασκόβης μας χαρίζει άλλο ένα καλό album.

Esbjorn Svensson Trio - Tuesday Wonderland (2006)

Jazz του 21ου αιώνα. Ο Esbjorn, ο Dan και ο Magnus με το πιάνο, το μπάσο και τα drums αντίστοιχα δημιουργούν ατμόσφαιρα με "post - rock" και progressive ήχους. Εξαιρετικό album από το Σουηδέζικο Jazz trio.

Tom Waits - Alice (2002)

Μελαγχολία και παράνοια είναι οι λέξεις που θα προτιμήσω για να χαρακτηρίσω τον σαγηνευτικό αυτό δίσκο που μας έστειλε ο κύριος Waits από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τα υπόλοιπα είναι περιττά....απλά άκουσέ τον!

CSS - Cansei De Ser Sexy (2006)

Ανώριμο Pop, κραυγαλέα αισθητική, κοριτσίστικα φωνητικά. Κοινώς ένα πολύ καλό album από ένα παρεάκι από τη Βραζιλία, που κρατάει ακόμα ζωντανό τον pure νευρικό pop ήχο.

Architecture In Helsinki - Fingers Crossed (2004)

Pop μελωδίες με μινιμαλιστικά, λυρικά, αλλά και rock στοιχεία, συνθέτουν ένα album που έρχεται από Αυστραλία και κρατάει πολύ ευχάριστη συντροφιά, σε μελαγχολικές και όχι στιγμές.

Flunk - For Sleepyheads Only (2002)

Alternative Electrolounge ήχοι, μία αισθησιακή γυναικεία φωνή από το Oslo και ένα γοητευτικό tribute στους New Order, είναι ικανά στοιχεία για να μη μας αφήσει αδιάφορους το album που μας στέλνει το σχήμα από τη Νορβηγία.